Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να γράψω αλλά για κάποιο λόγο δεν προλαβαίνω να τελειώσω ένα ολοκληρωμένο post όπως εγώ το θέλω. Πολλά ατέλειωτα posts έχουν μείνει στα αρχεία μου. Δηλαδή έχω πάθει
Invictiacy...
Σήμερα θα κάνω μια απόπειρα για να αρχίσω και να τελειώσω ένα post...So without further ado here goes it...
Είμαι geek. Λατρεύω την τεχνολογία..(υπολογιστές, δρομολογητές, λειτουργικά συστήματα, πλακέτες, σύρματα, εξαρτήματα) Είναι απίστευτο το πως μπορεί να επηρεάσει
θετικά την ζωή μας. Λέω
θετικά και το τονίζω γιατί η τεχνολογία μπορεί να μας κάνει κακό αν χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο.
Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή. Όταν ήμουν μικρός γύρω στα 8, είχα πάρει δώρο τον πρώτο μου υπολογιστή. Ήταν ένας
IBM 286. Για τους γνώστες αυτό το μοντέλο φέρνει πολλές αναμνήσεις.
 |
| IBM 286 |
Είχε
64KB μνήμη και ένα δίσκο χωρητικότητας
20MB. Επίσης είχε 2 "θύρες" για δισκέτες floppy, αυτές των 5 ιντσών, βασικά χρώματα από μια οθόνη πολύ βασική και έναν επεξεργαστή τον
286.
Το λειτουργικό ήταν το DOS και τα πρώτα μου δειλά βήματα ήταν πάνω σε αυτό. Θυμάμαι πόσο μου άρεσε να ανοίγω την κάσα και να πειραματίζομαι με τα flip switches. Άλλαζα την θέση τους, επανεκινούσα τον υπολογιστή και προσπαθούσα να καταλάβω τις αλλαγές.
 |
| Operation Clean Street |
Είχα καταφέρει να βρω κάποια παιχνίδια, που για την τότε περίοδο ήταν τρομερά. Για παράδειγμα σας παραθέτω ένα screenshot από το παιχνίδι που έπαιζα τις περισσότερες μου ώρες.
Στην συνέχεια είχαν βγει πιο νέα πράγματα στην αγορά, η τεχνολογία εξελίχθηκε και έτσι πήρα ένα Pentium MMX. Σαν το BMX ένα πράμα...αλλά καμία σχέση. Το ενδιαφέρον εκείνης της περιόδου δεν ήταν ο υπολογιστής. Ήταν ένα άλλο πράγμα. Ένα κουτί που ενωνόταν στην γραμμή του τηλεφώνου και από εκεί πάνω στον υπολογιστή. Το κουτί εκείνο, έκανε ένα άψογο ήχο όταν πατούσες το
connect.
Έτσι γνώρισα το ίντερνετ, το διαδίκτυο, τον κυβερνοχώρο...όπως θέλεις πες το. Για μένα ήταν ένας μεγάλος παιδότοπος, γεμάτος από forums, chatrooms και ιστοσελίδες. Για όση ώρα δηλαδή μπορούσα να έχω την γραμμή δική μου, μέχρι που η μάνα μου άρχισε να φωνάζει να βγω για να πάρει ή να μας πάρουν τηλέφωνο.
Λέξεις όπως το Infoseek, Lycos, Altavista, Warez, IRC, Operator, Geocities, Sega, Atari, Comodore και άλλα πολλά μου ξυπνούν ωραίες αναμνήσεις, πολύ πριν τον καιρό του Google, Facebook και του Twitter.
Σήμερα η τεχνολογία παίζει κυρίαρχο ρόλο στην ζωή μας και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα. Έχουμε τα πάντα στην παλάμη του χεριού μας, ένα κλικ μακριά. Αυτό είναι και καλό και κακό συνάμα. Γιατί θα μου πείτε...γιατί φεύγεις από την δουλειά και αν κάποιος σε χρειάζεται για κάτι, έχει χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους να σε βρει πέρα από το απλό τηλέφωνο. Skype, mail, twitter, facebook...όλο και κάπου θα σε πετύχει. Φυσικά για μένα τα καλά είναι περισσότερα από τα "κακά". Είναι θέμα διαχείρισης. Δηλαδή...δεν πρόκειται ποτέ να δώσω προσωπικά accounts μου. Είτε skype, twitter είτε οτιδήποτε άλλο. Είναι και θέμα ασφάλειας για μένα. Πόσες φορές σας έχει τύχει να είσαστε θύμα κλοπής του Messenger σας λόγω κάποιου γνωστού σας που δεν προσέχει ποια links πατά και ανοίγει.
Σήμερα ανά πάσα στιγμή είμαι δικτυωμένος. Είτε σπίτι είμαι, είτε κάπου εκτός. Ο φορητός υπολογιστής και το έξυπνο τηλέφωνο είναι σχεδόν πάντα online. Ξάγρυπνοι φρουροί μιας εικονικής ζωής που δεν σταματά ποτέ να τρέχει.
Και επειδή ποτέ δεν σταματά, πρέπει εμείς να ξέρουμε πως σε κάποιες φάσεις πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να ζήσουμε και την πραγματική ζωή μας.
