Σήμερα φαίνεται πως όλοι είμαστε πιεσμένοι. Μέχρι την Πέμπτη ελπίζω τα πράγματα θα είναι πιο ήρεμα για όλους μας. Και επειδή ο αγαπητός TwistedTool παραπονιέται κατά διαστήματα ότι δεν τον ειδοποιούμε για events και τα λοιπά είπα να ποστάρω κάτι που θα συμβεί στην Λευκωσία και είναι για καλό σκοπό.
Η καθημερινότητα μου έχει αλλάξει άρδην. Δουλειά καθημερινά 8 με 5...που δεν είναι ποτέ 5 γιατί όλο και κάτι θα τύχει για να ανατρέψει το πρόγραμμα. Μετά έχω 3 φορές την βδομάδα μάθημα για κάποια πιστοποιητικά που είναι αναγκαία για το επάγγελμα. 3 φορές την βδομάδα δηλαδή μπαίνω σπίτι κατά τις 10 από τις 7:30 που φεύγω από το σπίτι. Αυτές τις 3 φορές της βδομάδας ο εγκέφαλος μου τρέχει με 100 χιλιόμετρα το λεπτό (σαν την πτώση του Baumgartner ένα πράγμα). Πολλές πληροφορίες, πολλά νέα στοιχεία, πολλές νέες ορολογίες και πολλά ακρωνύμια (ξεκίνησα να έχω μια καινούρια αγάπη για τα ακρωνύμια, που την βρίσκω άκρως ανησυχητική [DNS,APIPA,OU,UPN,DC,FSMO,VM,Hyper-V κ.α])
Επειδή όμως μου αρέσει να μαθαίνω νέα πράγματα γενικώς, και επειδή αυτά θα με βοηθήσουν και στο να γίνω καλύτερος επαγγελματίας, δεν παραπονιέμαι καθόλου. Αντιθέτως πιέζω συνεχώς τον εαυτό μου για περισσότερες πληροφορίες καθημερινά. Εκτός από τα μαθήματα εντός της τάξης, έχω βρει και μαθήματα εκτός τάξης. Σε ένα κόσμο εικονικό, βρήκα και άλλες πληροφορίες που καθημερινά μου δείχνουν κάτι νέο. Μια κοινότητα εδώ στο διαδίκτυο, είναι μια άλλη πηγή μάθησης πληροφοριών αλλά και χαλάρωσης ταυτόχρονα. Όλοι για έναν και ένας για όλους είναι κάπως το μοτίβο που ισχύει και είναι άκρος απολαυστικό.
Άσε που έχω εξελίξεις με το συγκρότημα και αλλαγές που προέκυψαν. Αλλαγές σε σκηνικό, ύφος και τόνο. Αλλά αυτά τα νέα είναι για μια άλλη ανάρτηση, που θα έρθει σε λίγο καιρό, αφού όλα είναι σίγουρα και προχωρούν ομαλώς.
Έχουμε και το Secret Santa, που η οργανωτική και συντονιστική δύναμη που ακούει στο όνομα Πρασινάδα, μας έχει βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.. :p Ευτυχώς τα δικά μου παπούτσια είναι μεγάλα και χωράνε πολλά πόδια. Ανυπομονώ για το γεγονός γιατί το περσινό ήταν απλά μια υπέροχη εμπειρία, που μας έκανε να γνωρίσουμε άλλους γραφείς του μπλογκο-χώρου. Ελπίζω η φετινή να είναι ακόμα καλύτερη αφού θα έχει και ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Άσε που επειδή έχασα τον Πίκο Απίκο, είμαι κάπως πικραμένος.
Αυτά για την ώρα και ελπίζω όλοι σας να είστε καλά και να έχετε ένα ωραίο σαββατοκύριακο. Το δικό μου αργεί να έρθει, για αυτό και κάνω υπομονή.
Πάντα είχα την τάση να μεταγλωττίζω ξένα επίθετα γνωστών καλλιτεχνών (ειδικά της ροκ μουσικής σκηνής) στα ελληνικά. Και επειδή η μανία μου θέλει διέξοδο τα βάζω εδώ...
Το λοιπόν...Ως κύπριοι οδηγοί έχουμε όλοι προσέξει το χάος που επικρατεί στους κυκλικούς κόμβους της Λευκωσίας, της Λεμεσού, της Λάρνακας, της Αμμόχωστου ..Ακόμα και στο κοντινό μας εξωτερικό, την Πάφο, οι συμπολίτες και συμπατριώτες μας είναι αχάπαροι και ανίκανοι να κατανοήσουν την έννοια του κυκλικού κόμβου, καθώς και του τρόπου λειτουργίας τους.
Συμφωνούμε σωστά?? Σε όλους μας έχει τύχει νομίζω, να ξυπνάς ευδιάθετος, να λες ωραία μέρα σήμερα και μέσα σε 15 λεπτά να καταριέσαι και να ωρύεσαι σαν τρελός για τον τύπο ή την τύπισσα που αποφάσισε από την τρίτη λωρίδα που οδηγεί σε έξοδο, να μπει στην εσωτερική του κόμβου για να βγει στην τρίτη έξοδο...
Φανταστείτε να είχατε στον δρόμο σας αυτό...............................................................................
Είναι το Magic Round About στο Swindon της Μεγάλης Βρετανίας. Κατασκευάστηκε το 1972 και έχει ψηφιστεί ως η τέταρτη πιο επίφοβη "διασταύρωση". Έχει σχεδιαστεί από τον Frank Beardmore. Αποτελείται από 5 μικρούς κυκλικούς κόμβους τοποθετημένους γύρω από ένα μεγάλο. Για να καταλάβετε ακριβώς τι γίνετε δείτε την πιο κάτω εικόνα...
Τα ατυχήματα έχουν μειωθεί δραστικά, καθώς η χρήση του έχει βοηθήσει στην ομαλή ροή της κυκλοφορίας. Οι κάτοικοι του Swindon του έχουν δώσει το παρατσούκλι "Magic Roundabout" χάρη στην εκπομπή για παιδιά που έπαιζε την τότε εποχή που κατασκευάστηκε. Απέκτησε μεγάλη φήμη και έχει γίνει θέαμα έλξης ακόμα και από τουρίστες.
Άλλοι κυκλικοί κόμβοι του ίδιου μοτίβου έχουν εφαρμοστεί και σε άλλα μέρη της Μεγάλης Βρετανίας έκτοτε.
Ναι είμαι καπνιστής...Ως καπνιστής, μου αρέσουν διάφορα πράγματα που αφορούν το είδος..Και εξηγούμε....καπνίζω καπνό, τυλιχτά, άρα έχω πολλά αξεσουάρ καθημερινά μαζί μου. Την θήκη, φιλτράκια και χαρτί. Το πιο σημαντικό όμως είναι ο αναπτήρας. Όταν δεν έχω αναπτήρα νοιώθω σαν τον ναυαγό στην θάλασσα χωρίς ένα κομμάτι ξύλο να πιαστεί. Ακούγεται κάπως αλλά έτσι νοιώθω.
Κατά καιρούς είχα διάφορους αναπτήρες...κάτι bic τις μιας χρήσης, άλλους με βουτάνιο τζαι φλόγα πράσινη έντονη (σαν το φλογοβόλο ένα πράμα). Με διπλή φλόγα, αναπτήρες γουρούνι που η φλόγα έβγαινε από τα ρουθούνια και γέμιζε από τον κώλο...
Οι αγαπημένοι μου όμως αναπτήρες είναι οι Zippo. Λατρεύω την μυρωδιά τους όταν τους ανοίγεις. Ο ήχος που κάνουν όταν ανοίγει και κλείνει το καπάκι είναι μοναδικός. Αλλάζεις τσακμακόπετρα και φιτίλι και είναι σαν καινούριος...άρα τον έχεις για πάντα. Το κυριότερο όμως είναι το ότι προσφέρει αμέτρητες ώρες διασκέδασης και "παιχνιδιού". Τα κόλπα έχουν ονόματα..."Top Pop", "Gangsta Close", "Twilight Zone", "Pistol Grip", "Drop Spak", "Spinning Wheel", "Ringer Finger", "Legally Blind" και άλλα πολλά...
1998 ή 1999 Δεν θυμάμαι ακριβώς το έτος...Θυμάμαι είμουνα φοιτητής στο Α.Τ.Ι. Σε ένα κλάδο άσχετο με το τι ήθελα να ακολουθήσω στην ζωή μου. Το μαλλί μακρύ μέχρι τον κώλο, τα τσιγάρα camel άφιλτρα, που τότε τα έβρισκες μόνο σε εκλεκτά περίπτερα και καντίνες...Γκόμενες περίεργες, με υπαρξιακά και κρίσεις ταυτότητας. Αναστολή από το στρατό λόγω σπουδών - το μόνο θετικό στην όλη ιστορία. Φίλοι τρελοί, και αυτοί χαμένοι στον κόσμο που φτιάξαμε. Το mazda 323 της μάνας μου που υπέφερε στα χέρια μου από τα απίστευτα χιλιόμετρα που διάσχισε, καθώς και τα περίεργα ατυχήματα στα οποία ενεπλάκηκα. Μην το ψάχνεις, εκείνο το αυτοκίνητο κλαίει ακόμα...Τράκαρα και με τράκαραν στα πιο περίεργα σημεία, τις πιο περίεργες ώρες, με τους πιο περίεργους ανθρώπους. Ενδεικτικό δε, το ότι τράκαρα με τον διπλανό μου συμφοιτητή του Α.Τ.Ι. , καθώς πηγαίναμε για καφέ.
Εκείνη η χρονιά ήταν σημαδιακή για πολλούς λόγους. Είχα μπει στην σχολή που ήθελα (όχι στον κλάδο που ήθελα) με καλή βαθμολογία, τα πήγαινα αρκετά καλά και πίστευα πως μπορεί και να γινόμουν τελικά πολιτικός μηχανικός (εδώ γελάμε). Επίσης είχα βρει μια κοπέλα που να με καταλαβαίνει (στο Α.Τ.Ι. αυτό ήταν άθλος) με τις ιδιαιτερότητες που είχα τον τότε καιρό. Και αυτή με τα δικά της θέματα...το γκόμενες περίεργες στην αρχή σε αυτήν αναφερόταν. Τέλος πάντων. Η ζωή κυλούσε με απίστευτα χιλιόμετρα. Μια νύχτα όμως σταμάτησε. Ανηφόρισε και κατηφόρισε σε ένα τόπο που για μένα είναι μαγικός. Στο Σκαλί, στήθηκε μια φανταστική νύχτα, μαγική και ξένοιαστη. Είχαμε πάει όλοι..Εγώ, ο Χαρμάνης, ο Πάτριοτ και εκείνη. Ξεκινήσαμε να πίνουμε μπύρες από νωρίς στα βράχια και να αγναντεύουμε την θέα που πρόσφερε το ύψωμα. Ο ουρανός άλλαζε χρώματα και το σκαλί φορούσε τα καλά του. Εμείς με την καλύτερη μας φορεσιά, την μαύρη φανέλα, το τζίν το σκισμένο και τα all star τα χιλιογραμμένα, αρχίσαμε την κάθοδο μας στην αμφιθεατρική σκηνή.
Ένας άνθρωπος πρόβαλε στην σκηνή και όλα έγιναν ξαφνικά τόσο όμορφα και άγρια μαζί...Θυμάμαι πως πήδαγα συνέχεια στον αέρα. Θυμάμαι τους φίλους να χαμογελάνε μαζί μου στους στίχους "Ότι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα"...Θυμάμαι ακόμα και εκείνη να χορεύει και να γελά.. Θυμάμαι τον ήχο της κιθάρας και του μπάσου να με διαπερνά και να με συνεπαίρνει..Θυμάμαι τον παλμό και τον κόσμο να δονείται στα λόγια του...Θυμάμαι πολλά...αλλά είναι θολά...
Και επειδή έψαξα παντού και δεν βρήκα ούτε ένα βίντεο από εκείνη την νύχτα στο μαγικό Σκαλί, έβαλα το πιο πάνω...Τα συναισθήματα είναι τα ίδια...
Πριν κάποιες μέρες έψαχνα για κάποια projects που έχουν γίνει με βάση το arduino (τι εννοείς δεν ξέρεις τι είναι το arduino?? πάτα το linkνα ενημερωθείς..). Στην αναζήτηση μου που λέτε, έπεσα πάνω στον τύπο που αναφέρω στον τίτλο. Chris Eckert. Ο Chris είναι ένας μηχανολόγος μηχανικός, ο οποίος μετά από χρόνια δουλειάς ως εργοστασιακός αυτοματιστής, αποφάσισε πως οι προϋπολογισμοί και τα περιοριστικά προγράμματα λειτουργίας, καθώς και η ρουτίνα δεν ήταν για τον ίδιο.
Έτσι αποφάσισε να γίνει κάτι άλλο. Ένας "γλύπτης" μηχανών. Σαφώς επηρεασμένος από την δουλειά του φτιάχνει πράγματα περίεργα, παράξενα αλλά και μοναδικά.
Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η αυτόματη μηχανή τατουάζ. Μπορεί να μην είναι ικανή να χτυπά περίπλοκα σχέδια και σκίαση, αλλά το πρώτο βήμα έγινε...Η αλήθεια είναι πως για να χρησιμοποιήσεις την μηχανή αυτή πρέπει να είσαι και ολίγον τι μαζόχας!!!
Απολαύστε το παρακάτω βίντεο και αν ενδιαφέρεστε και για άλλα αυτά είναι τα λίνκς του καλλιτέχνη.
