::OPEN YOUR EARS::

14 Dec 2012

Geek Life

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να γράψω αλλά για κάποιο λόγο δεν προλαβαίνω να τελειώσω ένα ολοκληρωμένο post όπως εγώ το θέλω. Πολλά ατέλειωτα posts έχουν μείνει στα αρχεία μου. Δηλαδή έχω πάθει Invictiacy...
Σήμερα θα κάνω μια απόπειρα για να αρχίσω και να τελειώσω ένα post...So without further ado here goes it...

Είμαι geek. Λατρεύω την τεχνολογία..(υπολογιστές, δρομολογητές, λειτουργικά συστήματα, πλακέτες, σύρματα, εξαρτήματα) Είναι απίστευτο το πως μπορεί να επηρεάσει θετικά την ζωή μας. Λέω θετικά και το τονίζω γιατί η τεχνολογία μπορεί να μας  κάνει κακό αν χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο.
Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή. Όταν ήμουν μικρός γύρω στα 8, είχα πάρει δώρο τον πρώτο μου υπολογιστή. Ήταν ένας IBM 286. Για τους γνώστες αυτό το μοντέλο φέρνει πολλές αναμνήσεις.
IBM 286
Είχε 64KB μνήμη και ένα δίσκο χωρητικότητας 20MB. Επίσης είχε 2 "θύρες" για δισκέτες floppy, αυτές των 5 ιντσών, βασικά χρώματα από μια οθόνη πολύ βασική και έναν επεξεργαστή τον 286. Το λειτουργικό ήταν το DOS και τα πρώτα μου δειλά βήματα ήταν πάνω σε αυτό. Θυμάμαι πόσο μου άρεσε να ανοίγω την κάσα και να πειραματίζομαι με τα flip switches. Άλλαζα την θέση τους, επανεκινούσα τον υπολογιστή και προσπαθούσα να καταλάβω τις αλλαγές.
Operation Clean Street
Είχα καταφέρει να βρω κάποια παιχνίδια, που για την τότε περίοδο ήταν τρομερά. Για παράδειγμα σας παραθέτω ένα screenshot από το παιχνίδι που έπαιζα τις περισσότερες μου ώρες.

Στην συνέχεια είχαν βγει πιο νέα πράγματα στην αγορά, η τεχνολογία εξελίχθηκε και έτσι πήρα ένα Pentium MMX. Σαν το BMX ένα πράμα...αλλά καμία σχέση. Το ενδιαφέρον εκείνης της περιόδου δεν ήταν ο υπολογιστής. Ήταν ένα άλλο πράγμα. Ένα κουτί που ενωνόταν στην γραμμή του τηλεφώνου και από εκεί πάνω στον υπολογιστή. Το κουτί εκείνο, έκανε ένα άψογο ήχο όταν πατούσες το connect.
Έτσι γνώρισα το ίντερνετ, το διαδίκτυο, τον κυβερνοχώρο...όπως θέλεις πες το. Για μένα ήταν ένας μεγάλος παιδότοπος, γεμάτος από forums, chatrooms και ιστοσελίδες. Για όση ώρα δηλαδή μπορούσα να έχω την γραμμή δική μου, μέχρι που η μάνα μου άρχισε να φωνάζει να βγω για να πάρει ή να μας πάρουν τηλέφωνο.
Λέξεις όπως το Infoseek, Lycos, Altavista, Warez, IRC, Operator, Geocities, Sega, Atari, Comodore και άλλα πολλά μου ξυπνούν ωραίες αναμνήσεις, πολύ πριν τον καιρό του Google, Facebook και του Twitter.

Σήμερα η τεχνολογία παίζει κυρίαρχο ρόλο στην ζωή μας και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα. Έχουμε τα πάντα στην παλάμη του χεριού μας, ένα κλικ μακριά. Αυτό είναι και καλό και κακό συνάμα. Γιατί θα μου πείτε...γιατί φεύγεις από την δουλειά και αν κάποιος σε χρειάζεται για κάτι, έχει χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους να σε βρει πέρα από το απλό τηλέφωνο. Skype, mail, twitter, facebook...όλο και κάπου θα σε πετύχει. Φυσικά για μένα τα καλά είναι περισσότερα από τα "κακά". Είναι θέμα διαχείρισης. Δηλαδή...δεν πρόκειται ποτέ να δώσω προσωπικά accounts μου. Είτε skype, twitter είτε οτιδήποτε άλλο. Είναι και θέμα ασφάλειας για μένα. Πόσες φορές σας έχει τύχει να είσαστε θύμα κλοπής του Messenger σας λόγω κάποιου γνωστού σας που δεν προσέχει ποια links πατά και ανοίγει.

Σήμερα ανά πάσα στιγμή είμαι δικτυωμένος. Είτε σπίτι είμαι, είτε κάπου εκτός. Ο φορητός υπολογιστής και το έξυπνο τηλέφωνο είναι σχεδόν πάντα online. Ξάγρυπνοι φρουροί μιας εικονικής ζωής που δεν σταματά ποτέ να τρέχει.
Και επειδή ποτέ δεν σταματά, πρέπει εμείς να ξέρουμε πως σε κάποιες φάσεις πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να ζήσουμε και την πραγματική ζωή μας.

13 comments:

  1. πολλά καλή ανάρτηση...
    είχα κι εγώ στην αρχή ένα 386, μετά ένα 486 dx2 66 mhz, μετά ένα pentium 200 mmx και πάει λέγοντας. επίσης φανατικός του mIRC και και φτάσαμε στο σήμερα να έχω κάνει deactivate το facebook για λίγες μέρες για να μπορώ να λειτουργήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος. αυτό το ένα βήμα πίσω που λες...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να σου πω την αλήθεια και εγώ σκέφτομαι να το κλείσω...ειδικά εδώ και κανένα χρόνο δεν το χρησιμοποιώ ούτε καν για τα ηλίθια παιχνίδια... :)

      Delete
  2. Εγώ μεγάλωσα με Amstrad 6128.Πέμπτη δημοτικού ήμουν που μας τον πήραν οι γονείς μας, τον αδερφό μου και μένα και πέρασα μαζί του απίστευτες στιγμές.Έφτιαχνα προγραμματάκια, έπαιζα παιχνίδια.Από τότε κατέληξα να είμαι τρελή γκατζετάκιας κι εγώ.Τα καλά του να μεγαλώνεις με μεγαλύτερο αδερφό. :-) Μετά ήρθαν τα windows και το ιντερνετ στη ζωή μου και πραγματικά ξαναγεννήθηκα!Εδώ και 10 χρόνια δεν αποχωρίζομαι τον Μακ μου.Όταν πήρα τον πρώτο μου imac (πορτατίφ) όλοι με θεωρούσαν εξωγήινη και με κορόιδευαν.Κανείς δεν ήξερε τί είναι!Κι εγώ όλα μόνη μου τα έμαθα!Τώρα έγινε της μόδας και μου τη δίνει!Με γύρισες το παρελθόν!Σ' ευχαριστώ Ασπρούλη! :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γεια σου χαμένο... :p Από τότε είσουν μοναδική. Με το Amstrad αγκαλιά και τις κασέτες για τα παιχνίδια που τους έπερνε χμμμμ κανένα δίωρο να κάνουν rewind?? Θυμάμαι που είχε ένας φίλος μου στην γειτονιά. Μέχρι να παίξουμε ένα παιχνίδι, κάναμε του κόσμου τις βλακείες...Φιλιά πολλά

      Delete
    2. Kασσέτες εγώ;Σε ποιά μιλάς ρε;Δισκέτα παρακαλώ και νομίζω πως ακόμα θυμάμαι τις εντολές που βάζαμε για να παίξουν!RUN "ΌΝΟΜΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ" και enter...Χμμμ...κάτι γράφαμε ακόμα, αλλά δεν το πολυθυμάμαι! :-) Κάναμε και κάτι κολπάκια με τον αδερφό μου, σαν copy paste νομίζω.Να μη μιλήσω για το joystick που είχαμε και ήταν το καλύτερο της γειτονιάς!χαχαχα!!!

      Delete
    3. Άσε μια μέρα θα βγάλω και θα αναρτήσω κάθε τι τεχνολογικό που έχω σπίτι μου και στο πατρικό της γιαγιάς μου. Εκεί να δεις γέλιο που θα κάνουμε.. :p
      Όσο για τις κασέτες δεν είναι και τόσο κακό να αποδεχόμαστε την ηλικία μας καλή μου :p

      Delete
    4. χαχαχαχαχα....δεν το είπα για να αποφύγω την ηλικία μου τέρας!!!!!Αλλά για να σου πω ότι ήμουν ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους!Είμαι ψώνιο με τα γκατζετάκια μου! :-Ρ

      Delete
  3. Θυμάμαι όταν πήρα στα χέρια μου για πρωτη φορά δισκετα 5 ιντζων φοβόμουν μην την σπάσω! Που να ξερα ότι θα ακολουθούσα αυτο τον κλάδο τελικα. Ωραια όσα ειπες, μου έφεραν πίσω αναμνήσεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Την έλεγες και την λες ακόμα δισκέτα 5 ιντσών?? Εγώ τις έλεγα και θα τις λέω frisbee!!

      Delete








  4. Εγώ είχα μόλις τελειώσει το σχολείο όταν μπήκαν οι πρώτοι υπολογιστές στη ζωή μας. Επρόλαβα να ζήσω τη "πραγματική ζωή" οπως την περιγράφεις. Συμφωνώ με όσα γράφεις, αλλά με τούτο το τελευταίο συμφωνώ απολύτως. Καλή και άγια η τεχνολογία, αλλά εν πρέπει να την αφήνουμε να επισκιάζει την πραγματική ζωή, την επαφή μας με τους φίλους και οικογένεια πρόσωπο με πρόσωπο.






    ReplyDelete
    Replies
    1. Φάτσα με φάτσα που λέμε...χαίρομαι που συμφωνείς :)

      Delete
  5. εγώ είμαι άσχετη! I don't get computers και έχω την εντύπωση οτι με μισούν!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. You have a blog, you can type, post and comment...They don't hate it you...Get over it...

      Delete