Goldfish in a Bowl

Το λοιποοοοοοοοόν,

Σήμερα θα ασχοληθώ με τα χρυσόψαρα της μάνας μου...Αφορμή ήταν τα ονόματα στο post της Πρασινάδας εδώ....

Κατ'αρχήν να ξεκινήσουμε με το τι εστί η μάδερ μου. Μπέαρ γουίθ μι...
Το όνομα της είναι πιο λευκό και από το δικό μου...Κατ'ακρίβειαν είναι πιο λευκό και από την στολή των Stormtroopers....Κοπέλα του κλασσικού, των λατινικών, της λογοτεχνίας και των εκθέσεων. Στις ελεύθερες ώρες τις αρέσει να λύνει σταυρόλεξα...όχι σαν αυτά του Invictus και της Πρασινάδας...μιλώ για τα άλλα, "Γρίφος", "Σκανδιναβικά", "Τέστ" και άλλα...της αρέσει η ποίηση και συχνά πυκνά  δοκιμάζει την πέννα της ερασιτεχνικά. Κάποτε έκανε και κάτι τεράστιους πίνακες που τους κεντούσες...δεν ξέρω αν έχετε δει ποτέ αλλά θα προσπαθήσω να βάλω καμιά φωτογραφία για να καταλάβετε τι εννοώ.

Απ΄ότι γνωρίζω δεν είχε ποτέ κατοικίδιο. Μήτε σκύλο, μήτε γάτο, μήτε ένα παπαγαλάκι. Φάστ φόργουορντ αρκετά χρόνια μετά, και ενώ ήδη ο υποφαινόμενος έκλεισε τα 25 χρόνια της γαϊδουρίσιας του ζωής, αποφασίζει να πάρει ως κατοικίδια δύο ψαράκια. Έφερε την γυάλα σπίτι με τα δύο χρυσόψαρα και τα έβαλε πρώτο τραπέζι πίστα στο τραπέζι της τραπεζαρίας. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν καλή...ψαράκια, να κάνουν τα δικά τους στο σαλόνι και εσύ να τα βλέπεις δεν είναι άσχημο πράγμα. Την είχα ρωτήσει διάφορα εκείνη τη μέρα σχετικά με τα υδρόβια όντα αλλά τίποτα δεν έμεινε στο μνημονικό μου, εκτός από τον παρακάτω διάλογο:

Μή: Καλά, θέλεις να πεις ότι θα τους καθαρίζεις τζαι την γυάλα?
Μάδερ: Ε, ποιος εν να το κάμνει εσύ?

Μή: Εγώ τζαι τα ζώα δεν τα πάμε καλά....
Μάδερ: Έ άρα εγώ θα καθαρίζω την γυάλα...το πολύ πολύ να σου πω να τα ταΐσεις καμιά φορά....


Μή: Χμμμμ, τζαι καλά τι τρων??
Μάδερ: Η τροφή εν δίπλα που την γυάλα....
Μή: Τζαι πόσες φορές την μέρα θέλουν φαΐ?
Μάδερ: Δύο φορές την μέρα εν μια χαρά....

Μή: Μάλιστα....εμμμμ έδωσες τους τζαι ονόματα??

Εδώ αγαπητέ φίλε/φίλη/τετράποδο/δίποδο ον, ήταν η στιγμή που θα μετάνιωνε η μάδερ μου, γιατί η απάντηση της θα ερχόταν να την στοιχειώνει σε μορφή ειρωνείας....εννοείται από μένα....

Μάδερ: Εννοείται ότι τους έδωσα ονόματα...

Μή: Τζαι τι, τα βάφτισες για να ξέρω να τους απευθύνομαι σωστά...?
Μάδερ: Περικλής και Κλεοπάτρα....
Μή: Καλά σοβαρομιλάς??
Μάδερ: Ναι γιατί?
Μή: Εμμμ πρώτα πρώτα, που ξέρεις ότι το ένα εν θηλυκό...και κατά δεύτερο εν νομίζεις ότι είναι κάπως υπερβολικά για ονόματα ψαριών??
Μάδερ: Εν που δεν ξέρεις να εκτιμάς τα ονόματα...Εμένα τούτα μου αρέσαν, τούτα τους έδωσα....
Μή: Καλάν....

Μετά από δυο μέρες τα ψαράκια απολάμβαναν την θέρμη, θαλπωρή και περιποίηση του σπιτιού και της Μάδερ...Την τρίτη μέρα το σενάριο ήταν κάπως διαφορετικό...

Μάδερ: Ασπρούλλη...........
Μή: Ναι Μάδερ....

Μάδερ: Πέθανε ο Περικλής....
Μή: Όπα ρε, καλά 2 μέρες τα έχεις...Είσαι σίουρη πως επέθανε?? Μπορεί να κάμνει ύπτιο...

Μάδερ: Μεν περιπαίζεις ρε...
Μή: Χωρίς αστεία τωρά, ξέρω γιατί επέθανε ο Περικλής...

Μάδερ: Σοβαρά? Είδες τίποτε???? Έγινε κάτι??
Μή: Όι, αλλά είμαι πεπεισμένος πως αυτοκτόνησε γιατί άκουσε το όνομα του...

Μετά από λίγο καιρό πέθανε και η Κλεοπάτρα.....